မင္းက်င့္တရားဆိုသည္မွာ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနေသာ မင္းမ်ားသည္ သားေတာ္အစဥ္ ေျမးေတာ္အဆက္ ျမစ္ေတာ္အညြန္႔ အဓြန္႔ရွည္ေအာင္ စိုးအုပ္ခြင့္ရရန္ ေပးတဲ့အႀကံဉာဏ္ကိုေခၚပါသည္။ ျမန္မာမင္းတုိ႔သည္ သားစဥ္ေျမးဆက္ မင္းက်င့္တရားမ်ား က်င့္ႏုိင္ရန္ မင္းက်င့္တရား (၁၀)ပါးကုိ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။
မင္းက်င့္တရား ၁၀ ပါးမွာ -
၁။ အလွဴေပးျခင္း၊ (ဒါန)
၂။ ငါးပါးသီလ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ (သီလ)
၃။ ေပးကမ္း စြန္႔ႀကဲျခင္း၊ (ပရိစာဂ)
၄။ ေျဖာင့္မတ္မွန္စြာက်င့္ျခင္း၊ (သမၼာပဋိပႏၷ)
၅။ ကုိယ္ႏွဳတ္ ႏူးညံ သိမ္ေမြ႔ျခင္း၊ (မုဒုက)
၆။ အခါအားေလွ်ာ္စြာ ရွစ္ပါးသီလေစာင့္ျခင္း၊ (ဥေပါသထ)
၇။ မ်က္မထြက္ျခင္း၊(အေကၠာဓ) ၈။ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူတုိ႔ကုိ မညွင္းဆဲျခင္း၊ (အ၀ိဟႎသန)
၉။ သည္းခံျခင္း၊ (ခႏၱီ) ၁၀။ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူတုိ႔ႏွင့္ မဆန္႔ က်င္ျခင္း၊(၀ိေရာဓ)တုိ႔ျဖစ္သည္။
ထုိ႔အျပင္ ျမန္မာမင္းတုိ႔သည္ ထြက္ၿပီးသာဆင္စြယ္ ျပန္၀င္ရုိးမရွိသလုိ ေျပာၿပီးသားစကားကုိ တည္ေအာင္ ကတိတည္ ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ျမန္မာစကားပုံတြင္ "မင္းမွာကတိ လူမွာ သစၥာ" ဟု ဆုိရုိးစကား ရွိခဲ့သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤေနရာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ http://mrkingzero.blogspot.com/2011/10/blog-post_1525.html
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment